Met je JSF de cyberwar in

“VS vrezen een oorlog via internet”, zo opende de Volkskrant vanmorgen. Niet alleen een opvallende keuze, inhoudelijk reeg de verslaggever de ene curieuze zin aan de andere. Zo begon het al: “Drie jaar na de Amerikaanse cyberaanval op Iran met het Stuxnet-virus lijken de VS de doos van Pandora geopend te hebben. En het ziet er niet goed uit voor Washington.”

Misschien begrijpt u het, maar ook na de eerste boterhammen en koffie en de derde keer lezen was het me nog niet duidelijk. Maar het wordt nog potsierlijker met dit citaat: “Als een land bereid is zo'n cyberaanval te lanceren, is het

logisch een tegenreactie te verwachten', zegt een Amerikaanse regeringsfunctionaris bij de NAVO in Brussel over de cyberaanval in 2010 op Iran's verrijkingsinstallaties.”

Dat je voor zo’n open deur een anonieme woordvoerder opvoert is opvallend, maar kennelijk had de man (m/v) er drie jaar voor nodig om op het idee te komen dat Iran kan terugslaan. Inmiddels is dit al lang gebeurd.

Immers, de grootste kraak ooit in Nederland gezet, die bij het digitale sleutelbedrijf Diginotar, was hoogstwaarschijnlijk het werk van Iran. Die verschafte zich er toegang mee tot besloten Gmail accounts en besloten discussiegroepen op Facebook van Iraanse dissidenten.

Het verhaal behelst een stuk van de Defense Science Board, een adviesorgaan van het Pentagon. Er staat een portret online van dit gezelschap 60-plussers dat Amerika kennelijk moet waarschuwen dat er zoiets bestaat als internet dat de economie tegenwoordig voor een groot deel draagt en dat je op afstand kunt aanvallen.

Zo'n aanval verlamt de economie en de infrastructuur, zo waarschuwde geheimedienstchef James Clapper vorige week ook het congres. Het zijn allemaal uitingen voor de bühne. Het Pentagon weet al lang en breed wat er online dreigt en verdedigt zich al vele jaren, samen met bedrijven als Google en Facebook met wie beveiligingschefs worden uitgewisseld.

Teheran viel immers niet enkel talloze websites aan die beveiligd warenmet sleutels van Diginotar, maar ook de Saoedische oliemaatschappij Aramco en een gasproducent in Qatar ook al wat banken aan. Angst aanjagen vindt plaats om geld los te peuteren, nu om de cyberdefensie in de VS te mogen te vervijfvoudigen, zoals eerst om gericht vermeend terrorisme te bestrijden en de JSF aan te schaffen.

En China? Die legt heus de Amerikaanse economie niet online plat, gezien de verwevenheid. Het hacken van Gmail en recent Twitter en de New York Times waren slechts perfecte plaagstoten, om even te laten voelen wat vrijheid van meningsuiting in Peking betekent.

Dat de Volkskrant het zo prominent brengt zonder enige directe aanleiding, komt de Nederlandse regering niet slecht uit. Binnenkort kunnen we Jeanine Hennis-Plassschaert (Defensie) in de Kamer verwachten die om geld komt vragen om de Nederlandse cyberdefensie uit te breiden. De huidige 50 miljoen euro is uiteraard veel te weinig volgens Defensie, ook al controleert niemand wat er precies met dit geld gebeurt.

(Cyberdefensie nationaal optuigen is immers per definitie absurd, dat kan ook vanuit de Verenigde Staten die in Nato-verband die slimme Nederlanders inhuren. Ze kunnen er zo een paar uit de gevangenis halen, om te beginnen. En we spreken op dit terrein een woordje mee, met een partij die Netkwesties eerder al in een huiveringwekkend verhaal op de korrel nam)

Ik kan me overigens voorstellen dat een montere parlementariër mevrouw Hennis dan vraagt om het benodigde geld van de JSF af  te halen. Immers, wat moet je met straaljagers als het grootste gevaar gewoon over de lijn komt?