Bizarre domeinhandel voor de rechter

Dit wordt een verhaal gelardeerd met details als een atoombunker met xtc-productie, een vermeende IRA-handlanger, Turkse belangen en medewerking van KPMG Meyburg, Rabo en (wederom) Tiscali. Deze week dient er een kort geding in Amsterdam.

Eind 2005 publiceerde Netkwesties het verhaal 'Nederlands bedrijf daagt topstructuur internet uit'. Het ging om het bedrijf UNIDT. Dit wilde de genoemde vorm van topdomeinen, zoals .schiphol en .sex en .shop zou gaan registeren. Ze beurden daar 1.000 dollar per domein ineens en 250 dollar per jaar voor. Er zou een alternatief geheel van topdomeinen ontstaan naast .nl, .com en .net etc. zoals we die al kennen.

Kortom, een lucratieve handel lonkte. Uit stukken blijkt nu dat er voor het eerste halfjaar van opereren, de tweede helft van 2005, al bijna 9 miljoen euro aan inkomsten was begroot door UNIDT. In de jaren daarop zou het, zo kon iedereen uitrekenen, om nog eens tientallen misschien wel honderden miljoenen gaan.

Die kwamen er niet. Ook wordt beweerd dat onder meer Talpa en Merill Lynch interesse hadden om voor een aanzienlijk bedrag, circa 100 miljoen euro, in UNIDT te investeren. Als daar al serieus sprake van was, dan heeft het zo ver niet mogen komen.

UNIDT was de verkoopclub voor de domeinnamen. De technologie voor de nieuwe topdomeinen was voorhanden bij enkele oudgedienden in de internetgemeenschap, onder de naam Pacific-Root. Deze ging over in Public-Root die een paar jaar geleden, op onbekende wijze, onder Nederlands beheer kwam. Die alternatieve structuur bestaat uit maximaal 13 servers die op ingewikkelde manier de nieuwe soorten domeinnamen moeten beheren en aan internet koppelen.

Rond Public-Root Ltd was een hele constructie opgetuigd met onder meer een adviesraad. Die draagt de naam Inaic: Internet Names Authorization & Information Center. Dit was een alternatief voor de mondiale organisatie die het beheer voert over de huidige www-domeinen (Domain Name Structure of DNS), te weten de Icann. Die is de baas over .com, .net etc, nationale organisaties doen de topdomeinen van landen zoals .nl en .be.

Deze Inaic wordt momenteel voorgezeten door de Nederlandse voormalig IT-manager en nu internetondernemer en juridisch adviseur Martijn Burger in Bussum. Hij claimt namens Inaic het eigendom van Public Root Ltd. Dat eigendom wordt betwist door Herman Xennt, een IT-ondernemer. De laatste vordert in kort geding het eigendom van Public Root. De zaak dient eind deze week voor de rechtbank van Amsterdam.

Public Root. Het geheel is een wirwar van afspraken, overeenkomsten, bezitsverhoudingen in investeringen. "Daar komt de rechter in kort geding niet uit en hij zal de zaak naar een bodemprocedure verwijzen", verwacht Burger zelf al.

De zaak gaat dus tussen Burger en Xennt om het beheer van Public-Root. Ook Henk Smit, de compagnon van (Herman) Xennt in Goes, claimt nog rechten op de bedrijven. Ze kregen bonje, vooral over de oprichting van diverse bedrijven onder de namen Public-Root en Newroot, in Nederland (BV) en Engeland (Ltd.)

Ook Smit maakt nu nog aanspraken op deze technische infrastructuur van alternatieve domeinnamen. Dus is een volgende rechtszaak niet uitgesloten volgens de advocaat van Smit. Xennt en Smit waren compagnons en Xennt en Burger eveneens. Nu is er hevige ruzie. Hoe kwam die tot stand?

Grootste pornoplatform in Nato-bunker

Xennt, die alleen bij zijn achternaam genoemd wil worden zonder zijn voornaam Herman, verdiende zijn sporen begin jaren negentig van de vorige eeuw met computerhandels met namen als Zyztm, Computer Discount Center en Simmcity. Die maakten in totaal zo'n 120 miljoen omzet en waren op hun hoogtepunt winstgevend. Genoemde Henk Smit was toen al een manager bij Xennt.

Maar rond 1998 en '99 ging een aantal van de, naar schatting, een stuk of twintig BV's bankroet. Xennt kocht rond deze tijd een voormalige Nato-bunker in Kloetinge bij Goes en bouwde deze in drie verdiepingen om tot CyberBunker met als idee: de best beschermde plaats om cruciale internetservers te plaatsen voor de meest kritische webapplicaties. Volgens een compagnon in hosting, Sven Kamphuis van het bedrijf CB3Rob, was de bunker juridisch interessant: "Dat is een zelfstandige entiteit onder internationaal recht omdat hij op Nato-grondgebied staat. Zeg maar als een boorplatform. Dat levert een interessante plek op voor bepaalde activiteiten."

Op de vraag welke activiteiten dat dan zijn, hoeft Kamphuis niet naar moeilijke woorden te zoeken: "We waren wat betreft hosting de grootste pornoboer van Europa. De porno-exploitanten uit alle landen van Europa wisten ons goed te vinden."

Deze CyberBunker werd echter in 2001 door brand getroffen, waarna paniek uitbrak vanwege de geplaatste servers. Die werden door het bluswater niet getroffen, maar gingen wel off-line vanwege de roetontwikkeling en het smelten van de stroomvoorziening. De hosting ging daarop verloren, volgens Kamphuis niet alleen vanwege de brand maar ook door manoeuvres van een wederverkoper.

XTC-lab ontmanteld

Met het bestrijden van de brand trof de brandweer een xtc-lab aan in de CyberBunker. In een rechtszaak daarover gingen Xennt, Kamphuis en anderen van de CyberBunker vrijuit op grond van het argument dat ze dachten de verdieping aan een schilder te hebben verhuurd. Net als een xtc-producent werkt een schilder met jerrycans met onder meer aceton.

Ondertussen was Xennt zich gaan interesseren voor excentrieke domeinregistraties. Hij kwam met Register.nl.vg/ op de proppen, om particulieren en bedrijven een webadres met .nl.vg als achtervoegsel te registreren. Dat is nog steeds mogelijk. VG blijkt te staan voor Virgin Islands, onderdeel van het Britse Gemenebest.

Xennt zocht en vond ook totaal nieuwe wegen voor webadressering. Hij stuitte op de mogelijkheden voor een Public Root, een alternatief systeem voor webadressen. Hij krijgt bemoeienis met de technische infrastructuur, bouwt met onder meer meer ex-compagnons als Smit en Paul Scheepers ('Cytrax' genoemd) en ook Hans Bakker en Martijn Burger een organisatie op voor de ontwikkeling, financiering en exploitatie. Belangrijkste doel: zich toe-eigenen van een tot dan toe slapend bestaan leidende alternatieve domeinstructuur in gemeenschappelijk bezit op internet; en deze gereed maken voor commerciële toepassing.

Canadese netpionier bij politie in Goes

Xennt, Burger en Scheepers bouwen gestaag aan een organisatie met complexe relaties tussen een bedrijf, een stichting en een vereniging. Die zijn in de zomer van 2005 opgericht. Xennt dacht enig lid te kunnen worden van de vereniging Public-Root en daarmee op een vriendelijke manier zeggenschap te krijgen. Daarover is nu een conflict ontstaan met Burger waar de rechter zijn oordeel over moet vellen.

Xennt weet ook gebruik te gaan maken van de diensten van Joe Baptista, Bradley Thornton en Jordan Kimball. Dit zijn oudgedienden van het internet, al zo'n twintig jaar in de weer met de structuren daarvoor. Baptista vertelde Netkwesties uitvoerig over zijn frustraties van wat hem aanvankelijk een mooi project leek. Public Root is, naar anderen bevestigen, oorspronkelijk een project van Baptista. Die dacht er met idealistische Nederlanders te maken te krijgen die het Public Root wilde wekken uit de slaaptoestand, maar leerde anders.

Baptista is in de zomer van 2005 door Xennt, en door aandeelhouder Marcel Bor en de Amerikaans adviseur Jody Newman van UNIDT gevraagd om naar Nederland te komen. Hij ging in de CyberBunker werken voor Public-Root. Hij deed dat tot dan zijdelings vanuit Canada, maar dat was onhandig. Baptista ziet in Public Root een manier om de bestaande monopolistische regulering van de adressen van internet door de Icann te ondermijnen, en houdt van avontuur en van de vrijheid die Nederland hem biedt. Baptista was mede-oprichter van de Pacific-Root, de voorganger van Public-Root. Aangezien Joe Baptista streefde naar integriteit van de Public-Root organisatie, is hij verbaasd als hij na enige weken verblijf in Nederland tot de ontdekking komt wat er met de Public-Root organisatie aan de hand is. Bor en Van Veluw lichten Baptista in over de problemen met Xennt. Er ontstaat weer ruzie, waarbij Xennt Baptista uit de bunker zet.

Baptista logeert in Duitsland (bij een andere Public Root pionier, Peter Dambier) en doet aangifte bij de politie in Goes. Daarin maakt hij, zo leert een even bizarre als vermakelijke provinciale aangifte, melding van drugsgebruik in de bunker, zwart werken door arbeiders (uit Slowakije), bedreiging, discutabele geldtransacties, het afpakken van zijn paspoort, en de bemoeienis van 'meneer Green'.

Het gaat hier om 'George Green', wellicht niet zijn echte naam. Hij leeft in hotels als internationaal zakenman met onder meer bezit van koffieshops in Amsterdam. Zijn rol was het leggen van contacten. Hij had, beweert Baptista, banden met de IRA in Noord-Ierland, maar dat is een gerucht zonder bewijs.

Green was betrokken bij Xennts avontuur maar ook bij UNIDT, evenals zijn secretaresse en partner Khadija Bouchiba. De laatste was enige maanden office-manager van Van Veluw bij UNIDT. De link van Green met UNIDT liep via Marcel Bor. Het duo had samen zaken gedaan in het verleden, zegt Burger.

Turkse overheid en CNN

Ondertussen had UNIDT, die de domeinnamen moest gaan verkopen, in de persoon van Marty van Veluw nauwe contacten gelegd met kennissen uit zijn lange tijd bij luchtvaartnet Sita, in de persoon van Dr. Mehmet Altuner. Hij is de chef van de telecomregulering in Turkije, met een enorme staat van dienst. Dat leidde tot samenwerking met Mehmed Bahadir, een naam die nog zal terugkeren.

Turkije zag brood in de alternatieve adressering, en belegde in juli 2005 zelfs een persconferentie waarvan CNN verslag deed. Het betrof het ondertekenen van een overeenkomst waarbij Turkije belooft de nieuwe domeinnamen officieel te gaan ondersteunen. Alle Turkse internetaanbieders zouden verplicht worden om hun klanten toegang te bieden tot de nieuwe domeinnamen.

Dit 'resolven' was cruciaal om het hele stelsel leven in te kunnen blazen. Vandaar ook de eerder beschreven overeenkomst met Tiscali. Ook die zou UNIDT helpen om, bijna letterlijk in dit geval, met de 'bovenwereld' goede contacten te leggen. Tiscali wilde UNIDT wel helpen om de alternatieve domeinnaamstructuur te koppelen aan de bestaande structuur. Dat wil zeggen dat internetters met het intikken van de nieuwe domeinnaam ook werkelijk bij de site van Schiphol of een andere klant van UNIDT, later Unified Root, uitkomen.

Dit heeft dan met de duistere praktijken rond Public-Root niet direct iets van doen. Maar UNIDT wilde nu de zaken met Public-Root meer naar zijn hand zetten om de afspraken met Turkije en Tiscali waar te kunnen maken. Zo vroeg Van Veluw aan Public-Root om de oprichting van een toezichthoudende stichting en probeerde later de aandelen van Public Root te verkrijgen met zijn bedrijf Comms Intelligence. Immers, deze beide contractpartners zouden ook domeinnamen gaan verkopen wat inkomsten zou gaan opleveren: de helft van de 1.000 dollar per verkocht topniveaudomein.

Heftig dispuut

Echter, de Turken krijgen lucht van de grote problemen die UNIDT ontmoet met Public-Root. Ze zijn per e-mail via een rapport uitgebreid op de hoogte gesteld door onder meer Jo Baptista. Van Veluw meldde daarop grote problemen met de Turken.

In de daarop volgende maanden ontstond een steeds heftiger wordend dispuut over het feitelijk eigendom van Public Root en de verbanden en verbintenissen met UNIDT, en over de verdeling van kosten en opbrengsten. Xennt wordt door onder andere Burger beschuldigd van het verduisteren van geïnvesteerd geld. Bor en Van Veluw probeerden zich met hun UNIDT verkooporganisatie, volgens Burger met oneigenlijke methoden, te ontdoen van Xennt en Burger, wat mislukte.

Tussen 17 en 25 augustus 2005 vindt in verschillende samenstelling tussen betrokkenen koortsachtig overleg plaats om te pogen de kluwen te ontwarren en tot definitieve commerciële afspraken te komen om de exploitatie van Public Root veilig te stellen. Dit mislukt deerlijk.

Nog tot eind september is er ruzie over allerhande zaken. In de laatste week van september schrijft Baptista een hele serie autoriteiten aan, onder meer in Canada waar hij officieel woont, om te waarschuwen voor de malversaties waarin hij verwikkeld is geraakt.

Daarop besluiten Van Veluw, nog steeds bijgestaan door de de belastingadviseurs van KPMG Meyburg, om de stekker uit UNIDT te trekken en de activa in andere handen over te dragen: UnifiedRoot wordt geboren.

Alvorens het zover is, vindt er op 29 september een serie van handelingen plaats die volgens Martijn Burger van zeer dubieuze aard is. In de rechtszaak zal hij deze week uit de doeken doen dat Van Veluw en juridisch adviseur Frank van der Loos het met Xennt op een akkoordje hebben gegooid. De heren kwamen immers plotseling tot een Settlement Agreement met afspraken over de eigendommen van Public Root. In de rechtszaak zal moeten blijken wat er precies is gebeurd.

Xennt heeft in België zijn systeem voor domeinnamen proberen te registreren als intellectueel eigendom.

Spil in het web

Marty van Veluw, ex-manager van datacomaanbieder Equant (nu van France Telecom) voor met name de luchtvaart, had de meerderheid van UNIDT. Hij gooide de handdoek toen er geen uitweg meer bleek te zijn uit het moeras, of beter gezegd de slangenkuil, waarin UNIDT opereerde. Van Veluw zit naar eigen zeggen al maanden thuis na tragische familieomstandigheden.

Van Veluw was afhankelijk van Public Root voor de complexe technische infrastructuur voor het alternatief domeinsysteem. Dat liep verkeerd. "Bij Public Root ontstond de ene ruzie na de andere, waardoor de samenwerking met een reeks problemen werd geconfronteerd. We zaten er middenin met UNIDT en ik zag geen gezonde uitweg meer. Toen ben ik er maar mee gestopt."

Van Veluw heeft weinig zin om op de intriges die zich afspeelden rond en vooral met Herman Xennt. Het chaotische stel lieden kan toch nimmer een serieuze partner geweest zijn? Van Veluw: "Ik ben er ook maar mee geconfronteerd. Ik had dat kunnen weten ja als ik tevoren goed onderzoek had verricht. Pas toen er zomaar meer dubieuze personen opdoken kreeg ik argwaan. Ze hadden vaak niet eens een vaste woonplaats wat juridisch lastig was."

Burger zegt dat Van Veluw zelf net zo hard bijdroeg aan het ontstaan van de chaos en ook het ene idee voor een regeling op het andere stapelde met als doel zijn belangen zo hoog mogelijk in te zetten. Burger geeft een voorbeeld: "Joe Baptista is met medeweten en op aandringen van Marty van Veluw uit Canada naar Nederland gekomen. Zijn inkomen is gedurende die maanden zelfs via-via door UNIDT betaald."

Uit een groot aantal stukken, e-mail en voorstellen, blijkt dat Van Veluw heel nauw met Public Root samenwerkte en dat dit veel meer dan een leverancier was geworden. Het lijkt er veel op dat Van Veluw verblind was door de commerciële mogelijkheden, een soort van dotcom-roes die zes jaar geleden de internetmarkt regeerde. Hij ontkent: "Voor het geld hoef ik het niet meer te doen. Het leek me gewoon een geweldig systeem. Dat vind ik het nog steeds."

Van Veluw is eigenaar van NBA Services, een internationaal bedrijf in datadiensten. Dat was van UNIDT de wederverkoper van domeinnamen in Europa en onderhield een tijdje de servers van het systeem voor partner Public Root. Directeur Danny Witschge: "Na de verkoop aan Unified Root zijn de servers losgekoppeld van het internet. Public Root wilde niet betalen. Er zijn te veel vervelende dingen gebeurd. Jammer, want het was een uitstekend idee. Het heeft niet zo mogen lopen."

Rabobankier verslikt zich

Dat een gerenommeerde partij als de Rabobank zich voor deze zaak leende was te danken aan een kennis van Van Veluw, Henk Doorenspleet. Hij was voorheen telecommanager van Rabobank en is nu analist voor de telecomsector bij de beleggingsclub van de bank. Doorenspleet werd lid van de onafhankelijke adviesraad wat door UNIDT met een uitgebreid persbericht werd gevierd; de Rabobank als een stempel van betrouwbaarheid. De bank publiceerde in een huisorgaan een artikel over de voordelen van de nieuwe structuur. Dat liet Doorenspleet schrijven door Marcel Bor, de partner van Van Veluw die ook aandeelhouder was in UNIDT.

Doorenspleet stopte in augustus 2005 met het lidmaatschap van de adviesraad van UNITD: "Afgelopen zomer begonnen de ruzies bij Public Root met enorm hoog oplopende disputen en vreselijke vuilspuiterij in e-mails. Dat was voor mij het signaal om afstand te nemen. Dit was geen niveau meer om iets van de grond te tillen."

Doorenspleet krijgt nog het spreekwoordelijke schaamrood op de kaken van deze episode als hem wordt gevraagd naar zijn antecedentenonderzoek: "Het zag er heel goed uit. Ik kende Marty al heel lang als een kundige en betrouwbare manager bij Sita en Equant. Zijn opzet was goed en ik zou op armlengte in de adviesraad betrokken worden. Het was keurig gemeld bij Rabobank. Maar ik had m'n assessment nog niet afgerond."

Bedenkelijke acties

Ondertussen is de vraag wie nu precies eigenaar is van de onderliggende structuur voor de nieuwe domeinnamen. Deze Public Root claimt Xennt. Maar tegenover zich vindt hij de genoemde adviesraad van Public Root, Inaic, vooral vertegenwoordigd door de persoon Martijn Burger.

Advocaat Verhelst, die pas van Netkwesties vernam over het kort geding van aanstaande donderdag, betwist de beide claims namens Henk Smit, voormalig compagnon van Xennt: "Mijn cliënt heeft Public Root BV en New Root BV opgericht voor de organisatie en daar zelf zijn geld ingestoken. Ondertussen is Public Root Ltd. opgericht door Xennt en zijn medestanders. Op uiterst bedenkelijke wijze is mijn cliënt in deze bedrogen."

Donderdag moet de rechter in Amsterdam in kort geding tot een eerste indruk zien te komen in deze kwestie, de reeds in het vorig artikel geciteerde Xennt of de Inaic. Maar er zullen meer zaken volgen, meent Verhelst, mits er 'nog iets te halen is'. Veel geld is op onnavolgbare wijze verdwenen.

Eigen bank

Over geld gesproken: Xennt ontwikkelde, samen met ex-programmeurs van ING Bank, ook nog het plan voor een internetbank. Deze Bank66 moest een wereldwijd online betalingssysteem worden, zoiets als Paypal, maar met meer bancaire functies. "Alle Bank66 betalingen worden uitgevoerd binnen een paar seconden en kunnen nooit worden herroepen. De ontvanger kan er dus 100 procent zeker van zijn dat het geld daadwerkelijk ontvangen is. Alle ontvangen bedragen kunnen onmiddellijk worden gebruikt om andere betalingen mee te verrichten."

Bank66 was in opzet een virtuele bank en geen werkelijke bank zoals we die kennen. Al het Bank66 geld zou op een rekening van een partnerbank staan en daarvoor waren afspraken gemaakt met F. Van Lanschot Bankiers. Voor de internationale betalingen zouden de verrekeningen van Van Lanschot met haar buitenlandse partners worden gebruikt.

De bank zou zich met name richten op postorderbedrijven, veilingen, webwinkels en de pornobranche op internet. Bank66 zou 10 eurocent per transactie gaan heffen, zo staat in het bedrijfsplan. Bij ca. 900 000 transacties zou de bank winst gaan maken en dat lag in het verschiet. Immers, zo prognosticeren de bedenkers: "Bank66 verwacht ca. 44 miljoen transacties afgehandeld te hebben voor het eind van 2005."

Xennt zou 51 procent van de aandelen nemen, Smit 25 procent en de 'Green Group' 10 procent.

Wereldtijdschrift en Kaas

Die bank is er, ondanks het naar het mondiaal bekende Route 66 gelijkende logo, nooit gekomen. De vraag is of er ooit iets fatsoenlijk heeft gewerkt bij en rond Public-Root. Immers, in notulen van een vergadering van UNIDT en Public-Root in juni 2005 staat het volgende:

"Xennt merkt wederom op dat de huidige software [om domeinen te registreren] niet voldoet en een gedrocht is geworden. Het server platform wordt momenteel met patches werkend gehouden, voldoet niet aan de eisen en is dermate inflexibel dat veranderingen praktisch onuitvoerbaar zijn.

We zijn het allemaal eens dat het van cruciaal belang is dat deze software zo snel mogelijk vervangen wordt. Mostware en UNIDT zijn er de oorzaak van dat de software op een mislukking is uitgelopen. Marcel geeft dit toe en zegt zich hier niet voor te schamen.

Xennt benadrukt nogmaals dat zolang we met dit software systeem blijven werken er problemen kunnen blijven komen. Daarom vraagt Xennt aan Marty spoed te zetten achter overboekingen van verkochte TLDs aan Public-Root (die volgens de overeenkomst betaald zouden moeten worden) omdat Public-Root dan zo snel mogelijk met ontwikkeling van fase 2 kan beginnen zoals is afgesproken in de vorige meeting."

Zo hielden partijen elkaar in de houdgreep, probeerden zelf zo veel mogelijk van de goudader hun kant uit te laten stromen terwijl er geen duidelijk antwoord was op de vraag of die ader ooit aangeboord zou kunnen worden.

Het geheel overziende treedt voor de buitenstaander het beeld naar voren van een mooi surrealistisch toneelstuk of de roman Kaas dan wel de opzet van het Wereldtijdschrift van Willem Elsschot: er werden, in verhouding, enorme organisaties opgetuigd met steeds ingewikkelder verbindingen. De betrokkenen bouwen aan een web waarin ze meer en meer verstrikt raken. Tot ze er zelf in gevangen worden.

Er volgt wellicht meer uit de rechtszaak deze week

En dan is er nu UnifiedRoot, een bedrijf dat de zaken zegt veel serieuzer aan te pakken. Het beweert niets, maar dan ook totaal niets, te maken te hebben met het hier geschetste verleden. In hoeverre dat is gelukt zullen we in een volgende aflevering van dit schouwspel beschrijven.