Chris Crawford is één van de meest vermaarde bouwers van computerspellen die al eind jaren zeventig programmeerde. Hij stond aan de wieg van The Journal of Computer Game Design, and organizing the Computer Game Developers' Conference. Bovendien zijn The Balance of Power, over spellen maken, en Chris Crawford on Interactive Storytelling vermaarde boeken geworden.
Dus mocht de studenten en docenten die deelnamen van de Mediafutureweek 2011 in Almere in hun handjes knijpen dat ze afgelopen week naar deze man mochten luisteren en hem eveneens in groepen of individueel konden spreken. Zijn hele voordracht staat in MP3 online. We interviewden hem ook:
mfw11 chris crawford geinterviewd door peter olsthoorn from iMMovator on Vimeo.
(Opname en bewerking: Frank Visser, Immovator)
Crawford is geen diehard programmeur, integendeel: hij pleit sterk voor een veel toegankelijker manier van het bouwen van technologie dan tot op heden gebeurt. Crawford vindt het maar een elitaire bezigheid, voorbestemd voor de gelukkigen die de taal begrijpen.
Na eeuwen 'eenrichtingskunst'
De bevoorrechten zijn echter vrijwel altijd technici die niet goed zijn in communiceren. Met andere woorden: programmeren voor interactief gebruik betekent zowel op de machine als bij de mens dat je tegelijkertijd het denken, spreken en luisteren moet weten te activeren in een voortdurende wisselwerking. "En de meeste ontwikkelaars zijn vooral goed in spreken en minder in luisteren."
Dat is niet zo vreemd, daar in kunst en cultuur al vele eeuwen het zenden centraal staat: schilderen, componeren, film maken en literatuur schrijven gebeurt vanuit eenrichtingsverkeer. Met de computer komt er ineens interactiviteit bij. Daarmee staan we dus nog maar aan het begin.
Als gevolg daarvan gaan spellen tot nu toe vooral over dingen en zelden over mensen. Je ziet wel figuren die mensen moeten voorspellen maar dat zijn geen converserende personen. "De personen lijken echt, maar hun gedrag is echt heel dom."
Met sociale media komt de communicatie van mens tot mens veel beter tot zijn recht. "Maar er is gebrek aan expressie. Via interactieve media vindt geen goede expressie en interactie plaats."
Twitter en Facebook vindt Chris Crawford gebrekkig in echte uitdrukkingen die denken, spreken en luisteren in twee richtingen bevorderen. Ook op YouTube is de uiting eenzijdig.
Om werkelijke menselijke expressie en doordachte conversatie tot stand te brengen, moeten we de ontwikkeling met behulp van machines, het programmeren, grootschalig onder de knie krijgen.
Dat is met de voorhanden zijnde technologie onmogelijk, al vindt Crawford wel dat professionals in media en communicatie - dus zijn publiek van afgelopen week - moeten leren hoe programmeren in zijn werk gaat. Ze kunnen zich dan een veel beter beeld verschaffen van de mogelijkheden en die ook beter sturen.
"Een kunstenaar kan nu beter technologie leren dan dat je technologie kunt bouwen die creatief genoeg is", aldus Crawford die als blijde boodschap eraan toevoegde dat Europa in een betere uitgangspositie is voor de nieuwe wereld die zal ontstaan.
Een doorbraak als het alfabet
Het gat tussen technologie en creativiteit is hier minder groot en Europeanen begrijpen kunst beter, vindt hij. Waarom dan bijvoorbeeld de beste animatiefilms toch uit Hollywood/Silicon Valley komen en niet uit Europa, verklaarde Crawford niet.
Crawford verwacht dat de echte revolutie in creatie met de computer nog moet komen, en tot zolang zijn de meeste computerspellen ook 'rotzooi'. Hoe komt die doorbraak er dan? Moeilijk te voorspellen uiteraard, maar Crawford vermoedt dat het zoiets zal zijn als de intrede van het alfabet in het schrift waardoor we ineens aan 26 letters genoeg hadden om ons te uiten terwijl daarvóór productie van het schrift uitermate gecompliceerd was en voorbehouden aan deskundigen.
Bovendien toonde de geschiedenis aan dat de streken die veel handel dreven het eerst breed gebruikmaakten van het schrift, en dat dit een economische drijfveer werd voor de 'democratisering' van het schrift.