TedX Amsterdam 2009: inspireren is een kunst

Met 'Learning to Kiss' als titel dacht het bezoek van TedX Amsterdam 2009 van Gary Carter een sappig verhaal te gaan horen over productiebedrijf Fremantle, in Nederland verantwoordelijk voor Idols en Boer zoekt Vrouw. Maar het ging niet over zoenen.

Carter leidde zijn publiek (video) langs de ultieme Idols-emotie met mislukking en succes van Alexandra Burke (Hallelujah, YouTube) als het geslaagde kunstje van zijn bedrijf. Carter toonde (impliciet) dat tv emotioneel superieur is aan internet en dat commercie de tv-productie drijft door middel van optimalisering van doelgroepen drijft. Het doel van tv-productie: fantastische ideeën koppelen aan optimale demografie.

Het staat in schril contrast met de privé situatie van Carter: homo, tien jaar lang in Amsterdam gewoond; zoon Lucio is een autist die in geen doelgroep past en ook demografisch niet meetelt of op zijn best verdwaald als 'tweede generatie allochtoon'; Albanese moeder die op het podium een gedicht in het Albanees voorlas. En dat was wel: Learn to Kiss. Lucio wordt volgens zijn vader 'steeds onzichtbaarder' en niet bediend in een door Fremantle cs. commercieel gedreven maatschappij en medialandschap.

"Maar gaat het niet om verschillen?", concludeerde de ‘privé’ Carter, tegen de zakelijke opvatting in dat je homogene kenmerken zoekt om lucratieve doelgroepen te krijgen. Hoe gedurfd, oprecht en authentiek, deze openbaring en voorstelling! Om te eindigen met een a capella koortje op het podium en tenslotte Lucio zelf die het publiek niet opmerkte.

Een bekende Nederlandse marketeer zei me na afloop van de voordracht van Carter dat hij er twijfels over had. Misschien had hij hem wel aan het wankelen gebracht. En dat is, , nu juist de taak van TedX: geen recht-toe-recht-aan informatie om de informatie, maar om de inspiratie. Sterker nog: het is kunst, want die stelt je op de proef; stelt vragen, brengt geen antwoorden.

Een TedX ervaring is dus bij uitstek een persoonlijke ervaring. Anderen noemden Carter exhibitionistisch of vonden dat hij zijn zoon misbruikte. Voor mij was dit het mooiste ooit tijdens een congres vertoond.

Later die middag kwam Kevin Kelly op het podium, een grootheid met en op internet. Kelly heeft zich gestort op de betekenis van technologie en keek terug op de geschiedenis. Een college met Powerpoint volgde (video): dat 'technology' als woord pas voor het eerst in 1952 in de huidige betekenis is gebruikt. Grappige woorddefinities: "Alles wat na m'n geboorte is uitgevonden", of "alles wat - nog - niet goed werkt".

Technologie hangt volgens Kelly nauw samen met energiedichtheid: steeds meer energie op kleinere schaal. Ze versnelt het leven voortdurend. We leven in een alsmaar hoogwaardiger 'Technium; het geheel aan technologie dat ons omsluit, en overigens 3/4 van alle energie voor zichzelf benut en maar 1/4 voor ons mensen
Technologie brengt meer diversiteit, keuzes, mogelijkheden en zelfs vrijheid, aldus Kelly.

De kern van Kelly’s verhaal was: Technologie is de grootste kracht in de wereld. Maar als TedX één ding bewees, wat wel dat dit niet waar is. de liefde en paradoxen van Carter, de ontroering van rabbijn Soetendorp (video)
over een handvest, de bevlogenheid van Louise Vet over ecologie (video); de verrassende fotoanalyse en humor van Hans Aarsman (video), de 'varkenskunst' van Christien Meindertsma (video); ja zelfs, het kennis delen en de gevoelde sympathie van Alain de Botton op video; dit alles was sterker tijdens TedX Amsterdam 2009 dan technologie.