Netwerk van dingen

Vervolgens wordt je nog een keer gefilmd bij de kassa. Beveiligingspersoneel kan de beelden ter plekke vergelijken, en o wee als je dan niet hebt betaald.

Volgens de supermarkt dienen de chips louter praktische logistieke doeleinden, om de voorraad op tijd aan te kunnen vullen. En privacy-bezwaren zijn niet relevant omdat klanten horen te weten dat er camera's hangen.

In documenten van het Auto-ID Center worden de micro-chips aanbevolen als middel om diefstal te voorspellen. Afhankelijk van de hoeveelheid scheermesjes die je oppakt, en eventuele andere boodschappen die je in je mandje legt, stijgt of daalt de betaalkans. Als de computer dan uitrekent dat de kans dat je gaat stelen meer dan 80 procent is, kunnen beveiligingsagenten je meteen al bij de kassa opwachten.

Leveranciers van dingen zijn dol op de micro-chips. De Amerikaanse supermarktketen Wall-Mart experimenteerde er al eerder mee en vond het een prachtige manier om uit te vinden welke producten bij concurrenten worden gekocht. Immers, als de chips niet onherroepelijk worden uitgezet na aanschaf kan iedere willekeurige persoon uitlezen waar een ding vandaan komt.

Uitleesapparaten komen naar verwachting voor een paar honderd euro op de markt, terwijl de chips zelf verwaarloosbaar worden in prijs, een paar cent per stuk. Ze zijn zo klein en goedkoop dat het zelfs rendabel wordt om ze in bankbiljetten te stoppen. Handig voor douaniers, om even onmerkbaar te controleren hoeveel cash geld mensen meenemen. Maar ook handig voor een willekeurige winkel, verkoper of dief, die de chips vanaf een paar meter afstand kunnen uitlezen.

De volgende stap is biometrie. Clubs van techneuten hebben inmiddels besloten dat gezichtsherkenning de beste oplossing is om reizigers van elkaar te onderscheiden. Nieuwe Europese (en Amerikaanse) paspoorten krijgen vanaf oktober 2004 een chip ingebouwd met een afbeelding van het gezicht. Gekoppeld aan een identificatieplicht zullen veel Europeanen vanaf volgend jaar voortdurend uitleesbaar worden, bij elke stap die ze zetten. Heimelijk!

Door iedere binnenlandse of buitenlandse partij waarmee overheden veiligheidszaken doen. De logistieke wereld blijft erop hameren dat de chips louter van nut zijn om grip te krijgen op het distributieproces. De fantasie daarbij is 'total asset visibility'. Maar in werkelijkheid zijn mensen de belangrijkste asset. Mensen als dragers van dingen die met elkaar willen praten.

Was internet vroeger louter een communicatiekanaal voor mensen, nu wordt het een geleider voor communicatie over mensen.

Ik stel me voor dat al die dingen oorverdovend met elkaar gaan roddelen: heb je die onderbroek gezien? Die is een jaar geleden bij een concurrent gekocht, en veel geld zit er ook niet in die knip. Trouwens, die schoenen heb ik vorige week nog in een ander filiaal gezien, maar zonder dat horloge.

Total customer visibility. Inclusief de klanten van vadertje staat, met chip-lezers en camera's op pleinen, in parken en in straten. Zeg, waarom draagt die man geen paspoort? En die mevrouw met die uitkering, waar betaalt ze het van?

En dan komt de dag dat de dingen besluiten dat ze je niet meer als klant willen, niet als passagier en liever niet als inwoner...