Marthijn Uittenbogaard is activist voor pedofilie, richtte een politieke partij PNVD op, en was voorzitter van de Vereniging Martijn voor pedofielen. Aan zijn zijde strijdt al jaren Norbert de Jonge. Dit duo is verdachte in een strafproces wegens het voortzetten van de werkzaamheden van de in 2014 verboden pedofielenvereniging Martijn.

Een derde verdachte is Nelson Maatman, oprichter van wat deze noemt het ‘Kinderbevrijdingsfront’. Dat was de naam van een VPRO-kinderprogramma van Maxim Hartman, maar is door Maatman als naam gekaapt. Maatmans provocaties zijn zwaar omstreden, ondermeer in een interview met Danny Ghosen in zijn NTR-programma Danny op Straat.

Het trio verdachten wordt bijgestaan door de bekende advocaten Theo Hiddema en Sidney Smeets, zo bericht NRC. Ze vragen vrijspraak tegenover een strafeis van 1 jaar cel voor het trio. Ook RTV Oost verslaat de zaak.

Tegenstrijdige vonnissen

Door een uitspraak van de Hoge Raad in april 2014 is Martijn verboden. De Hoge Raad vernietigde een uitspraak van het gerechtshof Leeuwarden van april 2013, nadat deze een vonnis van de rechtbank Assen van juni 2012 had vernietigd. De Rechtbank Assen verbood Martijn vanuit de opvatting dat pedofilie indruist tegen de openbare orde, met als motivatie:

‘Het recht van vereniging en het recht van vrije meningsuiting komt toe aan een ieder en daarom ook aan diegenen die seksuele gevoelens voor kinderen hebben. Dit doet er echter niet aan af dat de werkzaamheid van de Vereniging Martijn inbreuk maakt op de algemeen aanvaarde grondvesten van ons rechtsstelsel en deze werkzaamheid daarom in strijd is met de openbare orde. De rechtbank zal op die grond de Vereniging Martijn verboden verklaren en haar ontbinden.’

Het Hof in Leeuwarden stelde: ‘Ook een rechtspersoon die staat voor een gedachtegoed dat door een groot deel van de samenleving wordt afgekeurd of verafschuwd kan niet in alle gevallen op grond van art. 2:20 BW worden ontbonden. Schending van de openbare orde en ontwrichting van de samenleving moeten worden onderscheiden. Pas als de samenleving wordt ontwricht of dreigt te worden ontwricht is ontbinding op haar plaats.’

De Hoge Raad sprak echter: ‘Dit gezichtspunt brengt echter niet mee dat een noodzakelijke voorwaarde om te kunnen oordelen dat de werkzaamheid van de vereniging in strijd is met de openbare orde, is dat de samenleving daardoor daadwerkelijk is ontwricht. Het hof had…moeten onderzoeken of het verbod en de ontbinding van de vereniging in een democratische samenleving noodzakelijk zijn in het belang van de bescherming van de gezondheid of de openbare orde of de bescherming van de rechten en vrijheden van anderen.’

Met Gerard Sprong en Sidney Smeets als advocaten wendde Vereniging Martijn zich daarop tot het Europese Hof voor Rechten van de Mens (EHRM), teneinde het verbod ongedaan te maken met een beroep op schending van het mensenrecht vrijheid van meningsuiting. Het Hof nam de klacht niet in behandeling om formele redenen.

Uit een Wob-verzoek van 2020 blijkt dat het openbaar ministerie in 2011 na een onderzoek vaststelde dat het niet mogelijk was om de vereniging Martijn te laten verbieden. Dat onderzoek vond plaats onder minister Ivo Opstelten die in felle Kamerdebatten gemaand werd de vereniging aan te pakken. Een paar jaar later kwam Martijn alsnog voor de rechter.

Gewonde kinderen en ouders

De zaak voor een verbod van Martijn begon met een aangifte van de ouders van een misbruikt kind, bijgestaan door letselschadeadvocaat Yme Drost in Hengelo. In de strafzaak tegen de dader bleek deze tips en inspiratie gevonden te hebben bij Martijn.org. Drost houdt een dossier bij, bestrijding van Martijn vindt plaats via stichting Strijd tegen Misbruik.

Deze staat voor het enorme, vaak levenslang doorwerkende leed van misbruikte kinderen en ouders. De website toont een register met zedendelicten die recent voor de rechter kwamen. De stichting ziet een rechtstreeks verband tussen kindermisbruik en uitingen van pedofilie. De directe link is er bijvoorbeeld met het Pedohandboek dat recent in Duitsland is verboden, Nederland volgt.

De oprichting van deze stichting markeerde de toenemende aversie tegen Martijn en haar denkbeelden. De vereniging, al in 1982 opgericht, is deze eeuw steeds meer omstreden geweest. In 2003 begon het Comité Stop Martijn. In 2004 staakte Ilse Media de hosting van Martijn.org, direct na de overname van (kinder)profielensite CU2 waarvan de makers banden onderhielden met Martijn.

Steeds weer staat de het propageren van vrij seksueel contact tussen volwassenen en kinderen tegenover de vrijheid van meningsuiting. De uitingsvrijheid voor Martijn wordt gesteund vanuit de literatuur.

Grunberg en Dautzenberg

Nadat de nu spelende vervolging vorig jaar bekend werd, liet Amsterdams studentenweekblad Propria Cures Marthijn Uittenboogaard vorig jaar als gasthoofdredacteur een themanummer maken. Dat ging vooral over de vrijheid van meningsuiting. A.H.J. (Anton) Dautzenberg verdedigde op verzoek wederom de vrijheid om ‘dromen, fantasieën en verlangens’ te uiten, ook over het genot van seks met kinderen.’

Uittenboogaard interviewde Arnon Grunberg, die antwoordde aangaande het zwijgen van Amnesty International in deze kwestie: ‘Amnesty is niet bepaald moedig. Maar ik begrijp ook dat Amnesty zegt, er zijn wetten, we gaan niet de overtreders van wetten die min of meer redelijk zijn, als politieke gevangenen beschouwen.’ (De nadruk op ‘politieke gevangenen’ is een ontwijking van de vraag door Grunberg, Amnesty verzette zich wel tegen de spionagewet Wiv die evenmin politieke gevangene maakt.)

Op de vraag of het tot een verbod op de roman Lolita van Nabokov zal komen, zegt Grunberg: ‘Dat verwacht ik niet. De cultuurbarbaar heeft geen idee wie Nabokov was en dat kan hem ook niets schelen.’

Tientallen auteurs tekenen

Tegen het verbod op Martijn in 2014 ageerde behalve Arnon Grunberg ook, Freek de Jonge en Tommy Wieringa. De link naar de ingezonden brief in de Volkskrant in oudere artikelen loopt dood, maar deze staat nog online. Het is vooral door mannen ondertekend, maar ook door de auteurs Maartje Wortel, Charlotte Mutsaers, Beatrijs Ritsema en Linda Duits, benevens vrouwelijke advocaten en wetenschappers. Ze stellen:

‘Een verbod zou de vrijheid van vereniging en van meningsuiting, alsmede de mogelijkheid van meningsvorming ernstig in gevaar brengen. Het is geenszins aangetoond dat de organisatie een bedreiging voor de samenleving vormt.

Wij hebben er ernstig bezwaar tegen dat een ingrijpende inbreuk wordt gemaakt op de grondrechten van vrijheid van vereniging en vrijheid van meningsuiting op grond van een uitsluitend theoretische kans dat de ideeën van Martijn grootschalig zullen worden uitgedragen. Die kans is in het huidige tijdsgewricht nihil. Een slechts denkbeeldig gevaar voor de openbare orde kan een dergelijke inbreuk op grondrechten niet dragen.’

Discussie opnieuw gevoerd

Deze strafzaak gaat wederom over de legaliteit van Martijn. Het OM stelt volgens NRC over de vrijheid van meningsuiting: ‘Die vrijheid is niet absoluut en mag worden beperkt. Tegenover de vrijheid van meningsuiting staat nu het recht van het kind…De lichamelijke en seksuele integriteit van het kind moet worden beschermd.’

Het trio wordt vervolgd voor het voortzetten van de werkzaamheden van een verboden vereniging, een vergrijp waarvoor twee keer leden van verboden motorclubs zijn vervolgd . Eentje werd er veroordeeld vanwege het dragen van kleding met opdrukken van de club, een ander ging vrijuit omdat het een nieuwe voortzetting van een verboden club behelsde.

Mening

Wat te doen? Het verbod op een vereniging en uitingen vormt juridisch gezien een onwenselijk paardenmiddel, maar zal een groot deel van de maatschappij billijk vinden. Juridisch dreigt ook een glijdende schaal, want ook bijvoorbeeld Viruswaarheid kan beschouwd worden als maatschappelijk ontwrichtend en tegen de openbare orde gericht.

Dat staat tegenover het enorme leed van slachtoffers en ouders wier levensgeluk kapotgemaakt is en de zielenrust nog verder wordt getart. Ze zijn naar eigen zeggen heel blij met een celstraf, maar wordt daarmee hun vreselijke leed verzacht?

Je zou hopen dat enige zelfbeheersing van beide kanten juridisch ingrijpen overbodig maakt: pedofielen die hun meningen achter gesloten deuren uitwisselen en zich bewust zijn van de pijn die ze kunnen veroorzaken; en slachtoffers die zich inzetten tegen kindermisbruik met hulp van een voldoende toegeruste recherche en justitieel apparaat.

Idealiter zou Vereniging Martijn zich vrijuit moeten kunnen uiten over pedofiele voorkeuren, seks met kinderen mordicus moeten afkeuren en samen optrekken met Stichting Strijd tegen Misbruik. Zo harmonieus zit de wereld niet in elkaar…)