Er zijn heel veel voorbeelden van onjuist weghalen van namen. Zo zijn in dit vonnis over TV Media Partners pardoes bijna tweehonderd namen van eisende bedrijven in een civiele zaak geanonimiseerd.

De rechtspraak vindt dit zelf eigenlijk ook te gortig. ‘Het is goed dat de journalistiek dit debat aanzwengelt’, zegt – verrassend - Barbara den Uijl, senior woordvoerder en coördinator externe communicatie bij de Raad voor de Rechtspraak in Den Haag.

Zij durft vraagtekens te plaatsen bij de toepassing van de vergaande anonimiseringsrichtlijnen van de rechtspraak en, mede daardoor, beperkte openbaarmaking.

Folkert Jensma, belangrijkste juridische journalist bij NRC, beaamt het belang. ‘Ik had me nooit zo in deze kwestie verdiept, maar dit is een zeer relevant thema. Qua publicatie van vonnissen is de openbaarheid van rechtspraak een fictie. Journalistiek onderzoek is dan niet mogelijk, ook niet vergelijkend dataonderzoek.’

Waar gaat het over? Tekortschietende online openbaarheid van de Nederlandse rechtspraak als gevolg van drie oorzaken die met elkaar samenhangen:
 (1) te vergaande regels voor anonimisering van vonnissen die
 (2) in de praktijk vaak verschillend en triviaal worden toegepast en
 (3) tijdrovend zijn waardoor uitspraken laat of helemaal niet online komen.

Het is voor journalisten niet zelden een mijl op zeven om vonnissen te verkrijgen. Om twee redenen: veel vonnissen komen niet online. Vervolgens slaagt het opvragen vanuit een papieren archief vaak alleen bij de betreffende rechtsinstantie en met vermelding van zaaknummers. Op naam zoeken mislukt door willekeur: de ene voorlichter speurt urenlang naarstig om te helpen, de ander begint er niet eens aan.

Verder lezen bij Villamedia