Vorig jaar maakten we gewag van een ondermaats functionerende AP. Het Financieele Dagblad publiceert vandaag over grote interne problemen bij de AP, opgesomd:

* Sleutelfiguren vertrokken: directeur Paul Frencken; hoofd toezicht private sector Udo Oelen; hoofd toezicht publieke sector Alex Commandeur en internetdeskundigen Sjoera Nas (ex-Xs4all) en Ot van Daalen (ex Bits of Freedom.)

* Nieuwe medewerkers hebben te weinig ervaring en gewicht, waardoor de AP het aflegt tegen juristen van het bedrijfsleven;

* Conflicten tussen ervaren tweede man Wilfred Tomesen en Wolfsen, waarbij de laatste zijn macht misbruikt;

* Wolfsen heeft een beschermingswal opgetrokken met vier directeuren, een extra bureaucratische laag met te weinig inhoudelijke kennis;

Vreemde uitspraken

We verzamelden afgelopen weken citaten uit de vele interviews die Wolfsen gaf en waaruit z’n curieuze interpretatie van privacywetgeving bleek. Journalisten waren vaak niet snugger genoeg om te vragen hoe het toch met de handhaving staat. Immers de AP van Wolfsen is geen wetgever, maar handhaver. Hij hoeft geen reclame te maken voor de AVG, maar duidelijk maken hoe hij deze denkt te gaan handhaven. Hoe zit het bijvoorbeeld met de boetes die alsmaar uitblijven?

Zo beweerde hij in Eigen Huis Magazine over de vorige wetgeving, de Wet Bescherming Persoonsgegevens: ‘Zoekmachines bestonden nog niet. Om over het ‘internet of things’ nog maar te zwijgen. Inmiddels kun je over de hele wereld met elkaar communiceren en informatie snel verspreiden. Dat heeft een keerzijde. Denk aan de beelden van mensen in sauna’s die op het internet zijn geplaatst. Een ernstige schending van de privacy.’

Dan luidt een vraag: ‘In welke situatie kan het misgaan met de privacy van de huiseigenaar?’

Antwoord Wolfsen: ‘Elke paar weken luister ik even mee bij ons telefonische spreekuur. Iemand die de dupe was van identiteitsfraude belde omdat zijn bsn-nummer in verkeerde handen was gekomen.
In de huizenwereld gebeurt het te pas en te onpas dat kopieën worden gemaakt van het paspoort, met daarop allerlei gevoelige gegevens. Dat is linke soep.
En er belde iemand die een hypotheeklening wilde afsluiten, maar een kredietregistratie bleek te hebben waardoor hij een risico-opslag moest bestalen. De man bleek helemaal geen schulden te hebben.’

Om vervolgens een link te leggen met Cambridge Analytica: ‘Woningbezit zal daar zeker een element in zijn omdat het iets zegt over iemand koopkracht en wellicht ook over politieke voorkeur. Door die informatie te koppelen en te verrijken, kunnen mensen tijdens verkiezingen worden gemanipuleerd. Dat is heel heftig.’

Wolfsen krijgt vervolgens de vraag wat de AVG betekent voor instellingen die persoonsgegevens ‘van huiseigenaren’ opslaan. (Dat is geen wettelijke categorie.). Zijn antwoord: ‘De belastingdienst weet veel over huiseigenaren, net als gemeenten, het kadaster, sommige private partijen. Die moeten die gegevens heel goed beveiligen om te zorgen dat niemand onrechtmatig bij die gegevens kan.’

Dit is een open deur, want het geldt al tientallen jaren onder diverse privacywetten. Vervolgens stelt Wolfsen nog dat hij als eerste bedrijven gaat aanpakken die geen FG, een privacyfunctionaris hebben. Wat het publiek daaraan heeft, is niet geheel duidelijk.

Tegengaan van publicatie van saunabeelden vereiste geen nieuwe wetgeving. Mondiale communicatie was er ook al onder de oude privacywetgeving, net als de zoekmachine. Wolfsen noemt als voorbeeld ook het dataschandaal met Cambridge Analytica en Facebook. Maar dat is irrelevant. De Nederlandse burger moet weten: wat kan hij, eventueel met steun van de AP, ondernemen tegen dataverzameling door Ahold/Bol.com, Cendris/PostNL, Experian, Facebook, Google en de diverse overheden?

De open deuren  komen herhaaldelijk terug in de vraaggesprekken, ook repeterend, plus gebrek aan feitelijke, praktische kennis – ook bij de interviewers – kenmerken de vraaggesprekken met Wolfsen. Wat gaat de AP doen met de tienduizend meldingen van datalekken die nu louter worden geregistreerd, en niet eens onder naam openbaar worden? En met de vele organisaties die de meldplicht – terecht, want geen sancties – aan de laars hebben gelapt?

Heimwee naar Kohnstamm

Voorganger Kohnstamm mocht dan een ijdeltuit en machtspoliticus zijn die nogal vaak in het buitenland vertoefde, maar hij was deskundig, kende z’n omgangsvormen, communiceerde vaardig (ook glad soms) en had zijn College Bescherming Persoonsgegevens wel in de hand.

Het is de schuld niet van Aleid Wolfsen dat hij niet beschikt over de juiste kwalificaties. Elk vogeltje zingt zoals het gebekt is, en hij beschikt ongetwijfeld over fijne eigenschappen en professionele kwaliteiten. Maar zijn benoeming tot chef van de AP was een misser.

 Wellicht kan hij ergens rechter worden. Waarom moet er een politicus aan het hoofd staan? Die tonen zich vaker ongeschikt om uitvoerend werk te doen, wat nu eenmaal een stuk moeilijker is dan dingen roepen als politicus. Tweede man Wilfred Tomesen kan beter de AP-baas worden.