De ondertitel van De macht van Facebook luidde 'Theo, ben je dood ofzo?' Dit betrof een overleden persoon die na enkele weken werd gevonden, want zijn verscheiden was nagenoeg niemand van zijn ‘vrienden’ op facebook opgevallen. Tot een vrouw genoemd zinnetje intikte, de perfecte metafoor voor onze digitale ‘intimiteit’. Ik moet er al jaren aan denken als ik weer tallozen in het openbaar aan het scherm gekluisterd zie.

De inleiding van het boek gaat vooral over menselijke deugden en ondeugden, voor mij als historicus de constante in de geschiedenis; welke technologie dan ook dominant is.

Overigens was met de verschijning van het boek, ongeveer met de beursgang van Facebook, er grote twijfel of het netwerk zou beklijven. Maar dit boek zette alle kracht (en zwakheden) van Facebook uiteen.

Olympisch kampioen internet

Facebook is fantastisch! Het is de krachtigste toepassing ooit gebouwd in een webbrowser voor het internet. Overmorgen kan Facebook als een bouwval worden. Maar ook de eerste virtuele wereldmacht. Eeuwig of eindig, het hangt erom.

Facebook kan en zal weldra heel veel overnemen van wat je op internet kunt doen: vrijwel alle nieuwe en oude vormen van communicatie zoals openbare uitingen met reacties, mail, chat en groepen zijn er al, plus talloze apps zoals voor spellen. Met het recent gelanceerde mediaplatform voor alle tv, video, muziek, radio, tijdschriften en kranten opende Facebook de volgende aanval op bestaande media- en telecomconcerns, al beseffen die dat nog niet allemaal.

Voor Google, Apple en Amazon resteert slechts het gevecht om de tweede plaats, terwijl Microsoft uit alle macht zijn best doet om na Nokia met Facebook als partner een wederom voorspelde neergang te ontlopen. De gouden medaille gaat naar Facebook. Het scoort met zijn kern; het sociale netwerk dat mensen verbindt en om die reden alle genoemde technische functies naar zich toe kan halen.

Facebook is voor mij ook een breuk in de jonge geschiedenis van het commerciële internet dat ik vanaf 1995 als journalist volgde. Vrijwel alle innovatie ging uit van de techniek. Ook Facebook mag zich verheugen in technologische superioriteit, maar heeft als geen ander de behoeften van mensen in het oog gehad.

Die behoeften, niet zozeer de harde als water, voedsel en een huis maar eerder de zachte als aandacht, genegenheid, nieuwsgierigheid en het uitzicht op seks, heeft Facebook op fenomenale wijze weten te programmeren. Facebook kent onze lusten en driften als geen ander.

Mark Zuckerberg is mijn koning, een treetje lager dan technokeizer Steve Jobs. Zuckerberg wordt de Bill Gates van de eerste helft van de 21^e eeuw, als hij het nog een tijdje volhoudt. Bill Gates riep sympathie op bij onze eerste ontmoeting, een ontbijt een jaar of twintig terug waar hij wat zenuwachtig aanschoof, er weer niet in geslaagd om z'n haar een beetje in model te krijgen.

Zuckerberg is ook zo gehaaid vanuit zijn beheersing van software als middel om de wereld te veroveren, maar minder onhandig en iets minder eigenwijs en wereldvreemd. Ook Zuck kan ik volgen, begrijpen en waarderen en dus ook bekritiseren. Hoe voelde Mark zich bij het kloppen van de code voor Facebook in die zomer van 2004, toen hij de beslissende stap durfde te zetten uit de beschermde omgeving van Harvard naar Silicon Valley? Spijkerhard voor zichzelf, onverstoorbaar doelgericht, het toetsenbord als machinegeweer.

Facebook werd, om het maar op z'n neo-Hollands te zeggen, helemaal mijn ding. Niettemin wilde Facebook me op geen enkele manier te woord staan voor dit boek. Hoezeer Mark zelf ook de transparantie predikt, om hem heen is een netwerk opgetuigd om de ware aard van Facebook te verhullen. Of had Facebook al gezien dat ik de site in het Engels en Nederlands uitgekamd had, ook de kleine lettertjes? Ze plaagden me zelfs met voortdurende reclame van Randi Zuckerberg (zus en ex-marketingmanager van Facebook) als spreker voor het Amsterdamse congres, terwijl de deur gesloten bleef.

Van de twee belangrijkste Amerikaanse boeken over Facebook is er één positief en één negatief over Zuckerberg. Ben Mezrich schreef met 'The Accidental Billionaires' een meeslepend verhaal doch feitelijk beperkt boek, dat een perfect filmscenario werd voor 'The Social Network'. Met 'The Facebook Effect' heeft David Kirkpatrick het schitterende verhaal geschreven over de opkomst van Facebook. Hij kreeg medewerking van Facebook, Mezrich niet. Mezrich was negatief, Kirkpatrick positief.

Dat Facebook weigert me te woord te staan, mag geen reden zijn om het bedrijf eens flink aan de kaak te stellen; noch een beletsel uiteraard. Facebook is even fascinerend en fantastisch als bedenkelijk en op exploitatie gericht. Het is de top van internet, letterlijk en figuurlijk. Een combinatie van krachtige ideeën, op een geweldige manier vormgegeven en geprogrammeerd, en perfect om maar liefst een miljard mensen te verbinden.

De Nieuwe Standaard

Facebook opent met je 'Nieuwsoverzicht', een selectie van de uitingen van jouw geselecteerde vrienden en abonnementen op bedrijfspagina's en je groepen. Dat zijn de krant en het journaal anno 2011, aangezien 800 miljoen personen, weldra zelfs één miljard, dit consumeren.

Is dit zo logisch en gewoon? Zou je er uit jezelf voor kiezen om van al je kennissen tegelijkertijd in één overzicht te willen weten wat ze doen en waaraan ze denken? Hoe was het voorheen? Waarom kiezen we nu voor deze vorm? Waarom beleven we daar zo veel plezier aan?

Samenvattend: waarom is Facebook zo uitzonderlijk goed in het bevredigen van behoeften die we tot een paar jaar terug niet hadden? Ik heb eerst geprobeerd om dat antwoord in 140 tekens van één tweet te gieten, vervolgens in de 420 tekens die Facebook biedt voor een bericht, en toen dat niet lukte in vredesnaam maar in een boek. Een Facebookboek zonder plaatjes.

We geven ons massaal over aan ICT en aan Mark Zuckerbergs lumineuze idee van moderne communicatie. Zijn programma, onze heilsstaat. De jongeman is en was geniaal. Ik heb een zwak voor nerds, en voor wie dit boek ter hand nam in de verwachting dat ik hem alle hoeken van de kamer zal laten zien, hoop ik dat je winkelmandje nog niet langs de kassa ging. Geen kwaad woord over Mark. Facebook passeert niet kritiekloos, maar dat is Mark niet aan te rekenen. Die volgde zijn drijfveren, totaal onverstoorbaar.

Is Mark Facebook? Nee, jij bent Facebook. Je leest en bekijkt het, je vult het, droomt ervan, verlangt ernaar en betaalt ervoor. Nu is de omzet die Facebook met je behaalt nog ruwweg 3 euro per jaar, maar jouw waarde bij de beursgang is zo'n twintig keer zoveel. Je ben niet enkel deelnemer, maar ook het product. Je ging wellicht voor zo'n 70 euro naar de beurs. Dat ben je waard aan beoogde winst voor de nieuwe aandeelhouders. Koop je zelf aandelen? In feite koop je je eigen waarde. Eerst lever je bij Facebook je ziel en zaligheid in, wat Facebook geld oplevert, en vervolgens betaal je daar zelf voor en kun je de winst incasseren. Misschien is die 70 euro toch meer iets voor een diner met je beste Facebookvriend? Wel zelf betalen, helaas.

Deugden of ondeugden?

Laten we de zeven deugden even aflopen voor Facebook: geloof, hoop, liefde, voorzichtigheid, rechtvaardigheid, kracht en matigheid.

Geloof vind je op Facebook natuurlijk in alle soorten en maten. Je kunt je tot God-weet-niet-wat allemaal bekeren, maar dat is niet wat ik bedoel. Heerst de deugd 'geloof' op Facebook? Beter gezegd, spat de overtuiging van al die uitingen af? Dat kun je onmogelijk volhouden. De meeste uitingen zouden er zonder Facebook simpelweg niet zijn.

Die laatste, matigheid, is dus helemaal ver te zoeken. Weinigen weten maat te houden met Facebook, dat gaat maar door.

Voorzichtigheid is er wel. Zo weinig als er nagedacht wordt over beperking van uitingen, zo groot is het bewustzijn van de invloed van de 'updates' op de buitenwereld. "Wat zullen ze hiervan vinden", speelt onophoudelijk door ons hoofd. Daar is Facebook voor ingericht.

We koesteren voortdurend 'hoop' dat ons leven beter zal worden van het facebooken. Waarom zou je het anders doen?

Rechtvaardigheid vinden we in de ruilhandel: jij vindt mijn foto leuk, ik de jouwe.

Dat doen we uiteraard allemaal met liefde, met een impliciete hiërarchie.

We moeten die liefde immers op een rechtvaardige manier verdelen over meer dan honderd vrienden en vriendinnen.

Resteert nog de 'kracht', ontwaar je die? Put je er moed uit? Of is het slappe hap? Regeert de lafheid? Facebookers zitten veilig en comfortabel achter een computer of met een telefoon of tablet in de hand hun leven te delen. Moed houdt op bij het toetsenbord. Anderzijds, met Facebook zijn we verlost van anoniem reageren, de lafbekkerij die virtuele wet was geworden van deze wereld.

Tijd voor de zeven ondeugden: hoogmoed, afgunst, toorn, luiheid, gierigheid, gulzigheid en onkuisheid. Wel zo boeiend om Facebook langs de lat van onze onhebbelijkheden te leggen.

Van de zeven ondeugden is ijdelheid de krachtigste drijfveer op Facebook.

Op de vraag 'waarom, in vredesnaam', scoort hoogmoed het hoogst. Allemachtig, wat een energie weet de hoogmoed vrij te maken. Dagelijks miljarden bijdragen van die bijna 900 miljoen deelnemers.

En de andere zes ondeugden dan, kietelen die ons niet in de zucht naar Facebook? Uiteraard, maar het maakt wat uit of je een jongen of meisje van 15, een man van 32 of een opa van 68 bent.

Toorn ofwel woede kom je opvallend weinig tegen op Facebook. We beheersen ons, net als in een groep. Boosheid is meer iets voor persoonlijke omgang, voor e-mail bijvoorbeeld. De sfeer op Facebook is doorgaans amicaal. Wat wil je ook, met zo veel vrienden bij elkaar? Je kunt iets waarderen (Like), maar een 'Dislike'-knop zoek je tevergeefs. Even werd die aangeboden. Bleek een virus te zijn, net goed voor degenen die er in hun negativisme toch op klikten.

Luiheid dan? Gelet op de activiteit kun je het Facebookvolk toch moeilijk van luiheid betichten. Zo'n vijf uur per week actief zijn, da's toch geen luiheid. Zou het wellicht fysieke luiheid kunnen zijn, gemakzucht? De online omgang met je vrienden brengen niet de lasten van fysieke ontmoetingen met zich mee. Het posten van bezigheden op Facebook leidt je af van bezigheden die meer inspanning vergen en misschien ook van diepgaander contacten met vrienden, familie en kennissen. Gemakzucht, zou het daar niet om draaien?

Gierigheid dan misschien. Zeker, gebruik van Facebook kost helemaal niets. Verderop zul je lezen hoe je betaalt voor Facebook. Hoe je er waarde bouwt voor de toekomst en daarmee bijdraagt aan het Facebookkapitaal. Wij denken: ja, gratis, doen! Nederlanders zijn voorlopers met zo veel internetdiensten die hier relatief het snelst wortel schoten: eerst Olympisch kampioen msn'en, toen wereldkampioen LinkedIn en vaardig met 'trending topics' met beppen op Twitter. Facebook kwam hier stroever van de grond, maar we hadden Hyves. De hele wereld denkt dat al dat moois van Facebook ons helemaal voor niets in de schoot wordt geworpen.

Gulzigheid? Die ondeugd helemaal natuurlijk! We kunnen er maar niet genoeg van krijgen. Onverzadigbaar is de honger naar kennis. Pardon, was het maar kennis. Nee, honger naar weetjes, nieuwsgierigheidjes. Wat doet ze nu? Wat gaat zij doen? Hoe ziet hij eruit? Wat ontpopt zich in haar hoofd? 'All you can eat' bij Facebook, terwijl je nooit tegen een verzadigde maag aanhikt of angst voor aankomen hoeft te koesteren.

Afgunst nog, goed voor de meest zinloze energieverspilling. Afgunst viert hoogtij op Facebook. 'Sociaal' heet het medium te zijn, maar we ergeren ons kapot aan al die slimmeriken, betweters, altijd blije, zo gevatte en niet te vergeten mooie vrienden van ons. Ze doen ons de das om. Minderwaardigheidscomplexje? Had je het niet, dan krijg je het wel op Facebook.

Onkuisheid, daar vallen alle voorgaande ondeugden bij in het niet op het prachtige Facebook. Wat een lekker ding, wat een spetter, nog een keer gluren en nog even, één keertje dan nog. In den beginne draaide het op de pc in de slaapkamer van Mark en zijn kompanen om de meisjes. Hij bedacht een vergelijking van foto's om in een soort Idols te bepalen wie de mooiste van de universiteit Harvard zou zijn. Dat was wat te expliciet, dus kwam hij uit op een mildere vorm, het smoelenboek van het College op Harvard. De rest is geschiedenis, maar de lust als drijvende kracht is Facebook blijven bepalen. Niet altijd lonkt de onkuisheid. Je vindt er je kleinkinderen en andere inspiratie die niet het libido tot doelwit hebben, maar dat maakt je niet los van het uitzicht op de vleselijke lusten. Uitgestelde seks.

Weer zo'n betweter

O God, heb je weer zo'n wijsneus, zo'n doctorandus in de filosofie, een snoevende schrijver of oude snob die je komt vertellen dat Facebook verschrikkelijk is. Dat je eigenlijk een beetje te dom bent om te begrijpen dat het ten koste gaat van al die andere mooie dingen in het leven. Dat het een minderwaardig medium is, tijdverspilling, domme verslaving. En dat als je een greintje hersens hebt je ermee moet stoppen.

Als je vreesde een vreselijke schrobbering te krijgen in dit boek, dan valt het wel mee. Mopperende neeschudders tuigen zware theorieën op tegen het internetten, en Facebook in het bijzonder. Nee, boeken lezen, dat is goed! De realiteit leert dat we tien keer zoveel tijd per dag in schermen blikken als dat we in boeken neuzen. Dan kun je er beter het beste van maken.

En verslavend? Uiteraard, zoals we allemaal dwangmatig gedrag kennen. Mijn verslaving is De Wereld Draait Door. En e-mail. Naar de postbus snak ik 's morgens na m'n duik in zee, als een roker naar zijn eerste peuk. En ik rook een pakje e-mail per dag leeg. Toch weersta ik mobiel internet en e-mail al vele jaren, en roept het e-mailduiveltje niet bij boeiende sociale bezigheden als bij het spelen met kinderen, of met volwassenen. Toch kijk ik DWDD gemiddeld maar twee keer per week. Nou ja, soms drie keer, maar bij een verslaving hoort een beetje jokken.

Het valt dus wel mee, en zo is het waarschijnlijk ook met je Facebookverslaving. Je kunt wel zonder, als het moet. Maar het moet niet, dus kun je niet zonder. Erg? Nou, nee, maar ik wil wel dat je Facebook leert te doorgronden, en daarmee dat prachtige internet. Wat doet het smoelenboek in je leven?

Aan het andere uiterste van het debat flonkert Facebook als nieuwe heilsstaat. Over die opvatting, toen over internet, streed ik zeventien jaar terug al tegen een vermaarde collega. De regimes in Midden-Europa, die van de DDR, Hongarije, Tsjecho-Slovakije en Roemenië, had ik toen net een decennium van nabij meegemaakt om beter te kunnen weten. Politieke idealen tellen niet, wel individuele integriteit. Net als op Facebook, trouwens.

Het internet vind ik nog steeds het beste medium dat er is, ook als historicus. Alles is er nog lang onder muisbereik terug te vinden. Fantastisch! Maar ik geloof niet dat we achter alles wat prachtig lijkt of zelfs is, moeten aanlopen. Of dat nu president Obama is of Facebook, niet toevallig aan elkaar gelieerd. We draven gemakkelijk door zonder vraagtekens te plaatsen. Obama had te doen met Amerika, Facebook kwam op een bestaand internet.

Ik heb vanaf het begin dat ik over technologie schreef een zwak voor uitvinders, nerds en hackers die we miskennen omdat we hen zo moeilijk kunnen volgen. Technologie is mooi, maar het gebruik laat te wensen over. Je hoeft geen (neo)luddiet te zijn om daartegen iets te roepen.

Mark zal van m'n bevindingen en conclusies geen seconde wakker liggen, en hij weet zich gesteund door meer dan 800 miljoen mensen plus al degenen die meevaren op de geldstromen van Facebook. Hij is immers niet enkel de man van het delen van inhoud en software, met zijn platforms als uitgangspunt van de revolutionaire strategie van Facebook. Anderen mogen ook in de winst delen. Met 50 tot 120 miljard beurswaarde heb je wat te verdelen. Hoe komt die waarde tot stand?

Een ontdekkingsreis door Facebookia

Het antwoord op al deze veronderstellingen en vragen komt in feiten. Heel veel feiten, van flagrante onzin tot onontbeerlijke kennis. Daarop baseer ik meningen. Zo kwam de 'De macht van Google' tot stand, en nu dan een Facebookboek en een Facebookboekje, met dezelfde insteek geschreven: zo breed mogelijk facetten tonen waarin het sociale netwerk leeft, waarover je zelf kunt nadenken. Eerst de feiten, dan de meningen. Dat klinkt logisch, maar in de huidige mediacratie is dat niet de leefregel.
Ik wil proberen aan de hand van zo veel mogelijk feiten bloot te leggen wat het wezen van Facebook is, de grote kracht en macht met identiteiten. Hoe het achter de schermen wordt opgebouwd, geleid en te gelde wordt gemaakt. Daartoe is een uitgebreide blik onder de motorkap onontkoombaar.

Dan wordt het tijd om de tweede kern van Facebook voor het voetlicht te brengen, die veel besproken privacy. Het naadje van de kous komt aan bod in een beschrijving van hoe jij ermee om kunt gaan en hoe diverse toezichthouders in de wereld stukliepen op de sluwheid van Facebook.

Met die inzichten is de derde kern van Facebook, het marketingplatform voor bedrijven, beter te doorgronden: hoe word je geëxploiteerd, wat ben je volgens bedrijven op Facebook waard en hoe en waarom word je verleid om speelbal te worden van die marketing? En ook niet onbelangrijk: hoe kan dat misgaan? Als je antwoord hebt op die vragen weet je genoeg van Facebook in de praktijk. Hier stopt de eerste helft, die voor het grootste deel het onderwerp vormt van het kleine boek, dat apart is uitgegeven.

Als je alle ins en outs van Facebook wilt weten en vooral je eigen kritische geest erop los wilt laten, koos je voor dit grote boek. Dat gaat voor het grootste deel over onderzoeken die naar Facebook zijn gedaan, van doorwrochte wetenschappelijke studies naar het fenomeen 'sociaal netwerk' tot flutonderzoekjes over nare gevolgen van Facebook.

Op het eerste gezicht lijkt dit wat zware kost, maar ook in dit deel heb ik de nodige verstrooiing toegevoegd, zoals over misdaad in diverse smakelijke vormen, (jouw) verslaving, absurde toestanden en aandachtszieke schrijvers als spijtoptanten.

Bovendien wil ik je meevoeren langs de revoluties waar Facebook de geesten voor rijpte met de vraag of dat doorslaggevend was. Veel tijd voor onderzoek heb ik gestoken in de Noorse aanslagen van Anders Breivik, ook omdat die plaatsgrepen toen ik net begonnen was met het schrijven van dit boek en Facebook een prominent maar niet uitgediept onderwerp werd.

De kern vormt de marketing met Facebook. De eerste maanden beschreef ik die vanuit de marketing zoals ik zo lang gewend was te doen voor een aantal management- en vakbladen. Hoe kun je zo goed mogelijk van Facebook gebruikmaken voor marketing? Op een van de schaarse mooie dagen tijdens het spelen met kinderen kwam het idee om dat radicaal om te draaien. Hoe bewerkt de marketing ons? Wie is eigenlijk echt de klant van Facebook? Hoe is Facebook ingericht om die klanten zo goed mogelijk te helpen? Kortom, de verhoudingen kwamen ineens heel anders te liggen. Als een schilderij aan je muur, waar je na jaren ineens een andere blik op krijgt.

Gedurende de schrijverij kwam er steeds nieuwe informatie beschikbaar. Dit euvel trof me door voortdurende vernieuwingen door Facebook zelf. De deadline van 1 november 2011 schoof zodoende aldoor op, tot uiteindelijk 1 februari 2012. Steeds opnieuw waren er herindelingen nodig om de lijn vast te kunnen houden. Uiteindelijk resulteerde dit in een enorme rijkdom aan feiten en minder aandacht voor de grote lijn. Alles wat Facebook maar aan invloed (macht) heeft in de mondiale samenleving van begin 21^e eeuw komt voor het voetlicht. Het belangrijkste is dat je er je eigen kritische gedachten op loslaat. Conclusies bieden handvatten, temeer daar Facebook nog zo jong is en razendsnel groeit, verandert en nieuwe invloeden uitoefent.

Tevergeefs zul je zoeken naar bespiegelingen over wat Facebook zou kunnen zijn of over fantastische mogelijkheden voor de toekomst, waarin ongetwijfeld alles op grootse wijze compleet zal veranderen. Visionairs zijn er al genoeg. Aan het eind krijgt Facebook wel wat tips mee om een lang en gelukkig leven te leiden. Gratis wijsheid, voor m'n idool Mark Zuckerberg.

Wat betekent Facebook qua aantallen in de wereld, Europa en vooral in Nederland? De cijfers spreken boekdelen, maar vormen ook een momentopname.

Meeste Facebookers in Europa

Facebook haalde de 800 miljoen gebruikers per 31 december 2011 op een haar na niet. Het aantal kwam op 799 miljoen. Dat beweerde Internet World Stats (IWS) van Miniwatts Marketing, maar Facebook zelf kwam uit op 845 miljoen op datzelfde tijdstip.

IWS kan toch goed gelijk hebben. Zoals in het vorige hoofdstuk opgemerkt telt Facebook zelf ook degenen mee die op een andere website met Facebook inloggen of er een leukje aanklikken en niet op Facebook.com komen. IWS telt louter de echte bezoekers op Facebook.com.

Aardigste onderdeel: Europa is het werelddeel met de meeste Facebookers volgens die IWS. Het had 233 miljoen Facebookers bij de jaarwisseling, ruim 27 procent. De Verenigde Staten was koploper met het percentage: ruim 50 procent ofwel de helft van alle Amerikanen zit op Facebook.

Europa: 223 miljoen (27,4 procent van de Europeanen)

Azië: 184 miljoen (4,7 procent van de Aziaten )

Noord-Amerika: 174 miljoen (50,3 procent)

Latijns-Amerika: 142 miljoen (bijna 26 procent)

Afrika: 38 miljoen (3,6 procent)

Oceanië/Australië: 13 miljoen (37,7 procent)

Totaal: 799 miljoen (11,5 procent)

De aantallen van Facebookzelf, met andere percentages erachter, van het totaal van 845 miljoen Facebookers:

Europa: 229 miljoen (27 procent)

Azië: 212 miljoen (25 procent )

Noord-Amerika: 179 miljoen (21 procent)

Rest van de wereld: 225 miljoen (27 procent)

Totaal: 845 miljoen (100 procent)

Facebook heeft dus een gebalanceerde verdeling van deelnemers over de hele wereld: ruwweg een kwart in Azie, in Europa en in de VS/Canada en een kwart in de 'rest van de wereld.

Azië groeit het snelst, en Facebook heeft daar ook zonder China nog veel potentieel om te groeien, zo blijkt uit de verdeling van IWS: nog 95 procent van de Aziaten zit niet op Facebook. Van de Europeanen zit nog bijna driekwart niet op Facebook, dus ook hier is nog de nodige groei mogelijk. Met de aantekening dat velen geen internettoegang hebben.

Nederlandse verdeling Facebookpubliek
Eind januari telde Facebook volgens de opgave van de reclameafdeling zes miljoen deelnemers van 13 jaar en ouder die je kon bereiken, ofwel 50,4 procent van het totaal van 11,9 miljoen Nederlanders in deze leeftijd op internet. Dus Facebook heeft in Nederland nog een heel groot potentieel om te groeien. Bij de keuze van doelgroepen kwamen de volgende aantallen tevoorschijn:

13-18 jaar: 700.000 (11,6 procent)

19-25: 1,33 miljoen (22,2 procent)

26-35: 1,37 miljoen (22,7 procent)

36-45: 1,07 miljoen (17,8 procent)

46-55: 750.000 (12,4 procent)

56-64: 370.000 (6,1 procent)

64+: 430.000 (7,2 procent)

Nog een keer een splitsing opgegeven naar 'alle vrouwen' en 'alle mannen':

Vrouwen: 3,1 miljoen

Mannen: 2,9 miljoen

Relatiestatus telt niet op tot 6 miljoen, meer dan de helft vulde dat niet in:

Getrouwd: 900.000

Relatie: 1,04 miljoen

Verloofd: 63.000

Vrijgezel: 683.000

Facebook heeft in Nederland een mooie verdeling over de leeftijdsgroepen, met het zwaartepunt in de groep 19-35 jaar, die ook commercieel het meest interessant is. Dat geldt ook voor het 'vrouwenoverschot'. Ruim de helft heeft kennelijk geen relatiestatus aan Facebook prijsgegeven.

Nederlandse tijdsbesteding Facebook blijft achter

In de onderstaande tabellen staat de weergave van eerst het maandelijkse aantal bezoekers van internet in totaal, van Google en van Facebook voor de wereld, Europa, de Verenigde Staten en Nederland, en vervolgens de bestede tijd in totaal. Daarna volgen drie tabellen met de tien best bezochte sites in aantal bezoekers en tijd, ook over december 2011.

Aantal bezoekers en bestede tijd Facebook en Google, december 2011, thuis en op het werk, leeftijd 15+, keer miljoen, afgerond:

Bestede tijd Facebook en Google, december 2011, thuis en op het werk. In miljarden minuten, leeftijd: 15+: