Web 2.0 kind en badwater

In www.ikhebaltijdgelijk.nl recenseert Oosterbaan de volgende boeken: The Cult of the Amateur (zie recensie New York Times) van Andrew Keen) alsmede Republic.com 2.0 (recensie op Salon.com van professor Cass Sunstein. Met de één na laatste alinea ben ik het eens: "Het zijn vooral meningen, getuigenissen, veroordelingen. Interessant, daar niet van, maar tot uitwisseling en debat komt het niet. De scheldkanonnades en de beledigingen willen nog wel eens de overhand hebben – en je kunt niet uitsluiten dat menig weldenkend mens er daardoor van weerhouden wordt om ook eens een voorzichtig opmerkinkje op GeenStijl te plaatsen." Maar de conclusie vind ik een twijfelachtige veer in het eigen achterste: "Inderdaad, de mainstream media en de gevestigde instellingen. De democratie kan voorlopig niet zonder ze." Twee inmiddels klassieke voorbeelden in het begeleidende artikel Blogosfeer: successen en zeperds begeleiden de recensie, alsmede De positivo’s van ‘internet 2.0’. Wat Nederlandse voorbeelden misstaan niet: het rumoer van Web 2.0 kan ik missen als kiespijn. Maar ik zie ook voorbeelden van sterke blogs als Frankwatching en 'nepjournalist' Vincent Everts die de camers ter hand neemt en alle Nederlandse journalisten verslaat in Las Vegas. Oosterbaan noemt ook Open 13: De opkomst van informele media. Voor die uitgave moet ik nog even tijd vinden.